Cicerone: Ad Atticum - Liber VII - Epistola II
LIBER VII
Scr. Brundisi v K. Dec. a. 704 (50).
Brundisium venimus vii Kalend. Decembr. usi tua felicitate
navigandi; ita belle nobis flavit ab Epiro lenissimus Onchesmites. hunc
spondeiazonta si cui voles ton neoteron pro tuo vendito.
[2] valetudo tua me valde conturbat; significant enim tuae litterae te
prorsus laborare. ego autem, cum sciam quam sis fortis, vehementius esse
quiddam suspicor quod te cogat cedere et prope modum infringat. etsi alteram
quartanam Pamphilus tuus mihi dixit decessisse et alteram leviorem accedere.
Terentia vero, quae quidem eodem tempore ad portam Brundisinam venit quo
ego in portum mihique obvia in foro fuit,
L. Pontium sibi in Trebulano
dixisse narrabat etiam eam decessisse.
quod si ita est, (est) quod maxime
me hercule opto idque spero tua prudentia et temperantia te consecutum.
[3] venio ad epistulas tuas; quas ego sescentas uno tempore accepi, aliam
alia iucundiorem, quae quidem erant tua manu. nam Alexidis manum amabam
quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae, litteras non amabam quod
indicabant te non valere. cuius quoniam mentio facta est, Tironem Patris
aegrum reliqui, adulescentem, ut nosti (et adde, si quid vis), probum.
nihil vidi melius. itaque careo aegre et, quamquam videbatur se non graviter
habere, tamen sum sollicitus maximamque spem habeo in M'. Curi diligentia
de qua ad me scripsit Tiro et multi nuntiarunt. Curius autem ipse sensit
quam tu velles se a me diligi et eo sum admodum delectatus. et me hercule
est quam facile diligas autochthon in homine urbanitas. eius testamentum
deporto trium Ciceronum signis obsignatum cohortisque praetoriae. fecit
palam te ex libella, me ex terruncio. in Actio Corcyrae Alexio me opipare
muneratus est. Q. Ciceroni obsisti non potuit quo minus Thyamim videret.
[4] filiola tua te delectari laetor et probari tibi phusiken esse ten
pros ta tekna. etenim si haec non est, nulla potest homini esse ad hominem
naturae adiunctio; qua sublata vitae societas tollitur. 'bene eveniat!'
inquit Carneades spurce sed tamen prudentius quam Lucius noster et Patron
qui, cum omnia ad se referant, (numquam) quicquam alterius causa fieri
putent et, cum ea re bonum virum oportere esse dicant ne malum habeat
non quo id natura rectum sit, non intellegant se de callido homine loqui
non de bono viro. sed haec, opinor, sunt in iis libris quos tu laudando
animos mihi addidisti.
[5] redeo ad rem. quo modo exspectabam epistulam quam Philoxeno dedisses!
scripseras enim in ea esse de sermone Pompei Neapolitano. eam mihi Patron
Brundisi reddidit; Corcyrae, ut opinor, acceperat. nihil potuit esse iucundius.
erat enim de re publica, de opinione quam is vir haberet integritatis
meae, de benevolentia quam ostendit eo sermone quem habuit de triumpho.
sed tamen hoc iucundissimum quod intellexi te ad eum venisse ut eius animum
erga me perspiceres. hoc mihi, inquam, accidit iucundissimum.
[6] de triumpho autem nulla me cupiditas umquam tenuit ante Bibuli impudentissimas
litteras quas amplissime supplicatio consecuta est. A quo si ea gesta
essent quae scripsit, gauderem et honori faverem; nunc illum qui pedem
porta quoad hostis cis Euphratem fuit non extulerit honore augeri, me
in cuius exercitu spem illius exercitus habuit idem non adsequi dedecus
est nostrum, nostrum, inquam, te coniungens. itaque omnia experiar et,
ut spero, adsequar. quod si tu valeres, iam mihi quaedam explorata essent;
sed, ut spero, valebis.
[7] de raudusculo Numeriano multum te amo. Hortensius quid egerit aveo
scire, Cato quid agat; qui quidem in me turpiter fuit malevolus. dedit
integritatis, iustitiae, clementiae, fidei mihi testimonium quod non quaerebam;
quod postulabam id negavit. itaque Caesar iis litteris quibus mihi gratulatur
et omnia pollicetur quo modo exsultat Catonis in me ingratissimi iniuria!
at hic idem Bibulo dierum xx. ignosce mihi; non possum haec ferre nec
feram.
[8] cupio ad omnis tuas epistulas, sed nihil necesse est; iam enim te
videbo. illud tamen de Chrysippo- nam de altero illo minus sum admiratus,
operario homine; sed tamen ne illo quidem quicquam improbius. Chrysippum
vero quem ego propter litterularum nescio quid libenter vidi, in honore
habui discedere a puero insciente me! Mitto alia quae audio multa, mitto
furta; fugam non fero qua mihi nihil visum est sceleratius. itaque usurpavi
vetus illud Drusi, ut ferunt, praetoris in eo qui eadem liber non iuraret,
me istos liberos non addixisse, praesertim cum adesset nemo a quo recte
vindicarentur. id tu, ut videbitur, ita accipies; ego tibi adsentiar.
Vni tuae disertissimae epistulae non rescripsi in qua est de periculis
rei publicae. quid rescriberem? valde eram perturbatus. sed ut nihil magno
opere metuam Parthi faciunt qui repente Bibulum semivivum reliquerunt.
Traduzione
LIBRO VII
Scritta a Trebula l'11 Maggio anno 703 (51 a.C)
CICERONE SALUTA ATTICO
In costruzione...................